- Plaza San Francisco
- Diego de Almagro
- Unimarc
- Hotel Rey Don Pelipe
- Weskar Pat. Lodge
- Hosteria Las Torres
- Hotel CostAustralis
- Ruby Tuesday
.jpg)
We arriveren aan het eind van de ochtend in Hotel Plaza San Francisco waar we een kamer voor overdag en één overnachting hebben gereserveerd. De sfeer in het hotel is enigzins formeel en quasi chique; de kamer en het ontbijt zijn goed, helaas geen WiFi. Het hotel ligt in het hart van Santiago aan de Avenida Libertador General Bernardo O'Higgins (ook wel Alameda genoemd) en blijkt een prima uitvalbasis voor het verkennen van het centrum van de stad.Naast het hotel staat de roodgekalkte koloniale Iglesia de San Francisco, een van de bekendste herkenningspunten van de stad. Aan de zelfde straat, een paar blokken de andere kant op, bevindt zich het Palacio de la Moneda dat een tijd lang als residentie van de Chileense presidenten heeft gefungeerd. Tegenwoordig fungeert het als regeringszetel en is het gedeeltelijk voor publiek opengesteld.
Santiago is een enorm drukke stad en het is warm. We vinden rust en verkoeling in Cerro Santa Lucía, een van de opvallendste en historisch belangrijkste bezienswaardigheden van de stad. Op deze rots stichtte Pedro de Valdivia de stad en noemde de cerro (heuvel) naar de heilige van de waarop hij was aangekomen, 13 december 1540. Charles Darwin bezocht de heuvel in augustus 1834 en in 1872 liet de gouverneur van Santiago de paden, tuinen, pleinen en fonteinen aanleggen die er nu nog zijn.
dag 2, 3 & 4: Punta Arenas
Vanuit Santiagio is het, met een tussenstop in Puerto Montt, ruim 4 uur vliegen naar Punta Arenas. We vliegen met Sky Airline (prima catering, 2x maaltijd) en landen aan het begin van de middag in een zonnig maar fris Punta Arenas. Het vliegveld is piepklein dus de bagage is er snel, de auto vlot geregeld en dan kunnen we op weg naar Punta Arenas dat op ongeveer 25 kilometer van het vlieigveld verwijderd ligt.
De eerste twee overnachtingen zijn in Hotel Diego de Almagro, een groot en vrij zakelijk hotel dat zich bij de boulevard bevindt op loopafstand van het centrum van Punta Arenas. Het restaurant heeft flexibele dinertijden. Iets vroeger eten dan in Chili gebruikelijk is, is geen probleem en dat is wel fijn aangezien we met een stevige jetlag te kampen hebben en vroeg willen gaan slapen. Zowel het diner als het ontbijt is goed en er is gratis WiFi op de kamer. De kamer is prima; er is opvallend weinig geluid vanuit andere kamers of delen van het hotel. De straat (Benardo O'Higgins) met verschillende autoverhuurbedrijven ligt op loopafstand; da's handig aangezien we daar aan het eind van de reis de auto kunnen terugbrengen. Ook handig is de nabijheid van supermarkt Unimarc dat zich tussen de straten Carlos Boires (voorkant) en Hemando de Maggallanes (achterkant met parkeerplaats) bevindt. De omgeving van het Plaza Muñoz Gamero vormt het centrum van Punta Arenas. Dit met bomen en perken omzoomde plein wordt gedomineerd door een monument met een beeld van Magelhaen en een aantal beelden van indianen. De voet van één indianenbeeld wordt veelvuldig aangeraakt en gekust (dat zou geluk brengen) al poserend voor een foto. Het plein wordt omringd door mooie gebouwen zoals de kathedraal en Club de la Union en is een trekpleister voor toeristen, plaatselijke bevolking én zwerfhonden. Ook de boulevard aan de kust van de Straat van Magelhaen heeft grote aantrekkingskracht, vooral bij mooi weer. Op oude aanlegsteigers verblijft een groot gezelschap aalscholvers.
Het Cementerio Municipal, dat een eindje buiten het centrum ligt, is zeker een bezoekje waard. Dat zijn de zwerfhonden met ons eens. We treffen een hond slapend op een graf en bij de ingang een hele groep ... wachtend op een mogelijkheid om naar binnen te glippen? Op deze begraafplaats liggen kolonisten uit alle delen van de wereld begraven, evenals slachtoffers van de vele schipbreuken die langs deze woeste kust hebben plaatsgevonden.
Ongeveer 60 kilometer ten zuiden van Punta Arenas bevindt zich het nagebouwde Fuerto Bulnes op de locatie van de oorspronkelijke nederzetting uit 1843 aan de kust van de Straat van Magelhaen. De toegang is, met een entreegeld van bijna 20 euro pp, vrij prijzig vooral als blijkt dat we het in 1,5 uur wel hebben gezien. Desondanks een aardig uitstapje vanuit Punta Arenas. Heen en terug rijden we door het Patagonische landschap langs de Straat van Magelhaen en zien we o.a. een paar witbuikdolfijnen die op zoek zijn naar voedsel.
Antarctica XXI heeft voor de derde overnachting in Punta Arenas voor ons een kamer geregeld in Hotel Rey Don Pelipe. Een prima kamer maar het is wel wat gehoriger dan die in het vorige hotel. Ook hier gratis WiFi. We leveren de auto in bij het autoverhuurbedrijf (straat Benardo O'Higgins), dat zich ook dichtbij dit hotel bevindt. Dan beginnen in het hotel de voorbereidingen voor de Antarctica-cruise: o.a. het passen van de laarzen, een kopie laten maken van de paspoorten én de informatiebijeenkomst.
Alle deelnemers verblijven deze nacht in dit hotel en begeven zich iets vóór half acht naar Club de la Union (2 straten verderop) voor het welkomsdiner. Het eten is niet echt best maar het diner biedt wel een goede gelegenheid om een indruk te krijgen van de medepassagiers. Het is echter nog niet zeker dat we morgen ook echt aan de cruise gaan beginnen. Rond een uur of 9 meldt Antarctica XXI dat we morgen, mits de weersomstandigheden niet drastisch wijzigen, om 9 uur met het vliegtuig vertrekken. Dat betekent om 6 uur ontbijt en dus vroeg uit de veren.
dag 5 t/m 10: Classic Antarctica Air-cruise
Na het schamele ontbijt stappen we in onze "Antarctica outfit" in de bus. We laten één koffer in het hotel achter. Eenmaal op het vliegveld duurt het nog vrij lang voordat men het sein krijgt dat de vlucht definitief doorgaat en dan start vrijwel meteen de boarding. De vlucht duurt ongeveer 2 uur en we krijgen nog een ontbijtje. Op King George Island, waar we landen, is het slecht weer: het sneeuwt en waait flink . . . Antarctica!
Het is bijna 3 kilometer lopen naar het strand waar de zodiacs liggen die ons naar de boot zullen brengen. We zien nauwelijks iets van de omgeving omdat we door de sneeuw en wind voorovergebogen achter elkaar aan lopen. Het komt er niet van om foto's te maken maar gelukkig maakt de crew er een paar.
Op het strand krijgen we een reddingsvest. De zee is behoorlijk onrustig; niet de ideale situatie om voor het eerst in een zodiac te stappen. Bij aankomst op de boot worden we meteen naar onze hut begeleid en kunnen we onze natte spullen direct uitdoen. De cruise kan beginnen!Voor foto's van en info over de cruise, klik hier.
Na een paar fantastische cruisedagen moeten we helaas de boot verlaten. Het was een prima verzorgde cruise! Het is ook nu weer niet zeker of we ook echt kunnen vertekken, maar na het ontbijt volgt al snel de melding dat we om half 10 klaar dienen te staan. Het weer is een stuk rustiger dan bij aankomst dus onze laatste zodiactocht verloopt aanmerkelijk rustiger dan de eerste. Op King George Island kunnen we nu wel rond kijken en foto's maken, terwijl we wachten op de aankomst van de groep die ons aflost. Dan begint het ineens te sneeuwen en te waaien en gaan we toch nog weg onder dezelfde omstandigheden als we gekomen zijn. In Punta Arenas schijnt de zon (die hebben we tijdens de cruise nauwelijks gezien). Vrijwel iedereen gaat met de bus mee naar Hotel Rey Don Pelipe waar we de achtergelaten bagage in de lobby aantreffen.
dag 11: Puerto Natales
We gaan de auto ophalen, maar die blijkt op het vliegveld te staan. Als we een uur later terugkomen is de auto inmiddels gearriveerd. Op weg naar Puerto Natales! Dit plaatsje ligt ongeveer 250 kilometer ten noorden van Punta Arenas. De weg leidt ons door het Patagonische landschap. Het waait enorm! Hier en daar zien we één op meerdere nandoes en we komen ook langs een meertje waar in de verte een flink aantal flamingo's foerageert. Als we in Puerto Natales aankomen begint het te regenen. Regen in combinatie met harde wind nodigt niet echt uit om het stadje te verkennen. Na een bezoek aan de plaatselijke Unimarc belsuiten dan ook om de rest van de dag in het hotel te blijven. Wellicht is het over een paar dagen beter weer als we hier, op weg terug naar Punta Arenas, nog een nacht overblijven.
Weskar Patagonian Lodge bevindt zich iets buiten Puerto Natales aan de oever van de Seno Ulitma Esperanza. De kamer is klein met een uitbouw (serre) met fraai uitzicht over het water en we beschikken over WiFi. Het diner is ronduit slecht en het ontbijt matig; misschien zijn we wat te kritisch na het heerlijke eten dat we tijdens de cruise aangeboden kregen. Overigens zouden we op de terugweg ook hier overnachten maar het hotel bleek overboekt. Die overnachting is omgezet naar Hotel CostAustralis dat we vanuit het huidige hotel gedeeltelijk kunnen zien. Volgens het reisbureau een upgrade; we zullen het zien over een paar dagen. dag 12 & 13: Parque Nacional Torres del Paine
De afstand naar Cerro Castillo is ruim 60 kilometer en van daar uit is het ong een kilometer of 30-40 over onverharde weg naar Torres del Paine. We zien al snel een paar caracaras en zelfs een condor. Net als gisteren rijden we weer door een mooi landschap en net als gisteren waait het hard; maar vandaag schijnt wel de zon! Gelukkig maar, want als uiteindelijk de torens (torres) in beeld verschijnen geeft dat een prachtig plaatje.
Ruim voordat we de ingang bij Laguna Amarga bereiken, ontmoeten we de eerste guanacos. Bij de ingang worden we verzocht de auto te parkeren en in het kantoor 2 formulieren in te vullen en entree te betalen (30 euro pp). We krijgen even het gevoel dat we bij een grenspost staan (déjà vu Botswana en VS).
We hebben 2 overnachtingen in Hosteria Las Torres, dat zich op 7 kilometer van de ingang bij Laguna Amarga bevindt. Het is een groot hotel met een camping en manege. De tweede nacht lopen de paarden vrij rond het gebouw; da's wel even wennen als je 's nachts wakker wordt en allerlei vreemde geluiden hoort. Er is, ook al zitten we hier erg afgelegen, WiFi op de kamer maar die is erg traag. Het ontbijt en buffet-diner zijn redelijk. Helaas zijn er op de tweede avond 2 grote groepen luidruchtige Amerikanen aanwezig en dat is niet bevorderlijk voor de sfeer. Parque Nacional Torres del Paine ligt aan het zuidelijke uiteinde van de Andesketen. Het is in 1959 opgericht en bereikte zijn huidige grootte begin jaren 70. In 1978 werd het door de Unesco tot biosfeerreservaat uitgeroepen. In het midden van het park rijzen de gigantische cuernos (horens) en torres (torens) boven de Patagonische vlakte uit. Het park heeft een grote variatie aan habitats en is daardoor zeer rijk aan dieren o.a. 40 soorten zoogdieren en 120 soorten vogels. Het padennetwerk van het park is enorm en het is goed ingericht op de vele bezoekers die meerdaagse wandeltochten maken. Een paar bijzonderheden: Lago Grey, Cascade Paine en Laguna Azul.
dag 14: Puerto Natales
Het is vandaag prachtig weer én . . . het waait niet! We brengen nog een paar uur door in Torres del Paine en verlaten dan dit prachtige park. In Cerro Castillo lunchen we bij een van de souvenir/eet-zaakjes en realiseren ons dat we op héél dicht bij de Argentijnse grens zijn. Maar we mogen met de huurauto niet naar Argentinië dus door naar Puerto Natales. Gelukkig is het nog steeds mooi weer als we daar aankomen en gaan we deze keer wel het plaatsje bekijken. Er is niet zo heel veel te zien. het uitzicht vanaf de boulevard is fraai en voor de kerk is een pleintje aangelegd waar, net als in Punta Arenas, veel mensen en honden op af komen.
Er was ons een upgrade qua hotel beloofd en die belofte
is zeker waar gemaakt; Hotel CostAustralis is een stuk chiquer en aangenamer. Een mooie kamer met uitzicht over het water, WiFi, het diner en ontbijt is ok en 's avonds genieten we in een luie stoel in de serre van een welkomswijntje. We hebben zicht op de boulevard en ook hier is het, net als in Punta Arenas, 's avonds druk. De zwerfhonden hebben het er ook erg naar de zin. Helaas meent de plaatselijke jeugd grappig te zijn door 's nachts een half uur voor het hotel te parkeren met de stereo mega hard aan. Gelukkig keert de rust daarna weer terug. dag 15: Punta Arenas
Onze laatste dag in Chili. We rijden terug naar Punta Arenas en deze keer zijn er véél meer dieren te zien langs de weg want het waait nauwelijks. We zien o.a. héél veel nandoes en caracaras. De flamingos zwemmen deze keer rustig in het meer en ze zijn een stuk dichterbij dan de vorige keer. We zien ook een paar ibissen én een vosje dat rustig om zich heen ligt te kijken. Een veeboer is zijn vee aan het verplaatsen. Af en toe krijgt een van de honden die de kudde bijeen houdt een trap van een rund. Guanacos lieten het op de heenweg afweten dus wij waren in de veronderstelling dat die alleen in en rond Torres del Paine voorkomen, maar niets is minder waar. Als we in de buurt van Punta Arenas komen, zien we een behoorlijk aantal van deze beestjes.
We besluiten toch maar naar de pinguinkolonie ten noorden van Punta Arenas te gaan. Het soort pinguins dat daar huist, hebben we op Antarctica niet gezien dus die willen we toch nog even "aan het lijstje toevoegen". We vrezen een vreselijk toeristisch gebeuren en dat wordt bevestigd. Niet alleen moeten we er aardig voor betalen maar we zijn er tegelijk met busladingen toeristen. Braaf over een paadje hobbelen we tussen de andere toeristen naar een hele grote schutting met gaten. Daar is het dringen geblazen om een glimp van de pinguins op te vangen. Tja, da's wel ff wat anders dan een puiguinbezoek in Antarctica.
We rijden door naar Punta Arenas waar we de laatste nacht in Chili weer in Hotel Diego de Almagro doorbrengen. We brengen de auto terug en lopen voor de laatste keer langs het water. Morgenochtend worden we om 5 uur opgehaald om naar het vliegveld te gaan en start de lange reis (ruim 30 uur) naar huis. Geen gelegenheid om te ontbijten maar dat doen we dan wel in het vliegtuig. Valt dat even tegen. We vliegen van Punta Arenas naar Santiago niet, zoals heen, met Sky Airline maar met LAN. Tijdens die vlucht krijgen we slechts koekjes en pindas (en gelukkig ook een kopje koffie); dat valt niet mee als je zo vroeg zonder ontbijt bent vertrokken. De uren die we in Santiago wachten op de aansluitende vlucht, brengen we dan ook gedeeltelijk etend door ;-). O.a. bij Ruby Tuesday, een Amerikaans restaurant waar wij tijdens enkele reizen in de VS meerdere keren hebben gegeten met name vanwege hun saladbar.
Een aantal nieuwsfeiten tijdens onze reis: paus Benedictus kondigt aftreden aan, explosie meteoriet boven Rusland, Irene Wuste en Sven Kramer worden wederom wereldkampioen allround schaatsen.