- Pacific Coast
De Pacific Coast Highway is een reis van meer dan 1000 kilometer van Auckland naar Napier, met prachtig uitzichten over de kust, mooie dorpjes aan zee, ongerepte bossen en zonnige wijngaarden. De route start in Auckland, belangrijkste internationale toegangspoort van Nieuw-Zeeland. Vervolgens gaat de route over het Coromandel Peninsula, met zijn gouden zandstranden en bloeiende artistieke gemeenschappen. Na het goudmijnstadje Waihi, volgt de weg de Bay of Plenty, langs Tauranga en Whakatane. Daarna slingert de route rond de Oost-Kaap, door Gisborne, langs Hawke’s Bay en eindigt uiteindelijk in Napier.
Wij rijden in het dorpje Clevedon, dat iets ten zuidoosten van Auckland ligt, de Pacific Coast Highway op. Al vrij snel komen we bij Kawakawa Bay. Prachtige omgeving! Als we de baai nog maar net voorbij zijn, zien we op een zijweg een kiekendief die zich te goed doet aan een possum. Die heeft hij vast niet zelf gevangen; deze roofvogels eten vaak van roadkill, om het maar eens in goed Engels te verwoorden. De mooie roofvogel vertrouwt ons niet echt en probeert met de possum weg te vliegen. Die blijkt te zwaar. Wij gaan maar snel weg, dan kan hij rustig verder eten. Via een zich door de heuvels slingerende weg bereiken we Waharau Regional Park, waar we een late lunch nuttigen. We hadden hier eigenlijk wel willen wandelen maar door de vertraging die we op hebben gelopen bij het ophalen van de camper, komen we daar helaas niet aan toe. Uit het gesprek met de ranger, die van Nederlandse komaf is (hij heet v. Diessen), leren we dat het nog niet echt gezomerd heeft in Nieuw Zeeland en dat de cicades die we nu horen eigenlijk helemaal nog niet zo veel herrie maken. Het kan dus nog harder! Nog even een foto maken van de prachtige boomvaren en de nerveuze New Zealand fantail (waaierstaart) en dan weer op weg. Voordat we het park uit zijn, zien we nog een konijn. Nou, ook maar even een foto van maken. Zoveel landzoogdieren zullen we in Nieuw Zeeland immers niet kunnen fotograferen; dan moet je het spotten van een konijn wel waarderen. Klik hier voor foto's van dit deel van de Pacific Coast Highway.
Als we bij het Miranda Shorebird Centre aankomen is het flink zonnig en warm. Hier, op de westelijke oever van de Firth of Thames, trekken de wetlands enorme hoeveelheden vogels aan die migreren; er is veel voedsel zodat ze even kunnen "bijtanken" tijdens hun lange reis. De vriendelijke dame die ons in het kleine bezoekerscentrum te woord staat, attendeert ons er op dat we de wrybill kunnen spotten; een vogel uit de familie van de kieviten en plevieren die heel uniek is omdat het een draai (naar rechts) in de snavel heeft. Vanuit het bezoekerscentrum lopen we langs mangrove en door wilde venkel richting de vogelhutten in de hoop een paar vogels te zien. Nou, het zijn af en toe flinke zwermen! De aanwezige vogelaars vertellen enthousiaste verhalen over hun hobby. Een van hen heeft een paar jaar in Nederland gewoond. Toen was ze nog niet zo into birds, dus over de Nederlandse vogelstand kan ze helaas niet veel vertellen.
 |
 |
 |
 |
 |
| Kawakawa Bay | kiekendief | boomvaren | NZ waaierstaart | Miranda |
De volgende dag vervolgen we onze reis over de Pacific Coast Highway. Vandaag gaan we Coromandel Peninsula bekijken en we beginnen in Thames, bij het Karaka Bird Hide. Helaas zijn hier niet zo veel vogels te zien. De cicades zijn hier wel goed vertegenwoordigd en al aardig op dreef ... wat een herrie!. Eerst maar even naar de Pack 'n Save voor boodschappen. Tjonge, wat een enorme winkel! Lijkt meer een magazijn. Niet echt voor herhaling vatbaar m.u.v. het "water in a box" of te wel 10 liter water met een tapje ... ideaal! Het water uit de kraan bevat toch wel wat chloor en met zo'n box kunnen we er even tegen en is slepen met flessen niet nodig. Voordat we Thames verlaten rijden we naar de heuvel waar een monument staat ter nagedachtenis aan de Eerste Wereldoorlog. Vrijwel alle plaatsen in Nieuw Zeeland hebben iets staan dat aan die gruwelijke oorlog memoreert; deze is behoorlijk groot en biedt een mooi uitzicht. Overigens werd in de 19de eeuw veel kwarts en goud gewonnen in Thames en op dat gebied is er wel het een en ander aan bezienswaardigheden in dit stadje.
We rijden verder naar het noorden. Deze kustroute is echt prachtig! Aan de ene kant heb je de steile bergketen van de Coromandel Range en aan de andere kant de Firth of Thames en de Hauraki Gulf met mooie stranden. Heel grappig ... hier en daar staan borden waarop aangegeven wordt hoeveel green lipped mussels je per dag mag verzamelen. Voordat we in het plaatsje Coromandel aankomen, treffen we een kolonie aalscholvers in bomen boven de weg. In de bomen en op het wegdek liggen al aardig wat witte " flatsen" ... uitkijken dat ze niet op ons poepen! Coromandel is een gezellig dorpje met, net als Thames, een goudmijnhistorie. De weg kronkelt verder en het landschap blijft mooi. Als we in Tairua aankomen zijn we wel heel erg toe aan onze veel te late lunch. In het Pepe Reserve nuttigen we onze boterhammen onder het genot van een mooi uitzicht op een schiereilandje en onder toezicht van een paar meeuwen die hopen dat er wat te bikken valt. Daarna rijden we door naar Opoutere waar we de plaatselijke camping opzoeken. Klik hier voor foto's van dit deel van Coromandel Peninsula en de Pacific Coast Highway.
Opoutere Coastal Camping, de camping bij Opoutere Beach, blijkt vooral in trek bij "locals" en het strand schijnt een top-surflokatie te zijn ... we zien aardig wat "surfboys" van en naar de zee lopen. De receptie is onbemand maar heeft wel aanwijzigingen m.b.t. beschikbare plekken en uiteindelijk parkeren we de camper onder een paar bomen met zeer luidruchtige cicades. Hier staan we prima ... slippertjes aan en naar het mooie strand! Aan het zuidelijke uiteinde van Opoutere Beach ligt de smalle toegang tot Wharekawa Harbour Wildlife Refuge dat wordt gedomineerd door een landtong (sand spit). Deze landtong is een broedplaats voor verschillende bedreigde zeevogelsoorten waaronder de New Zealand dotterel, een vogelsoort uit de familie van plevieren. Tijdens het broedseizoen (november tot en met februari), wordt het publiek gevraagd niet door de duinen maar echt langs de waterlijn te lopen. Dit om te voorkomen dat de dotterels bij het broeden worden verstoord en niet meer naar hun nest terugkeren. Een deel van de duinen is afgezet met lint.
 |
 |
 |
 |
 |
| War Memorial Thames | verzamelen | aalscholver | Mt Paku, Tairua | Opoutere Beach |
De goudmijn Martha Mine in Waihi is ons volgende doel langs de Pacific Coast Highway. Een indrukwekkende diepte! Er ligt een wandelpad aan de rand zodat het mogelijk is om helemaal om de mijn heen te lopen. Da's een wandeling van ongeveer 4 kilometer. Hierna leidt de kustweg naar Tauranga; een redelijk grote stad (met ruim 100.00 inwoners de 9de stad van het land) met de op een na grootste haven van het land. We nemen een kijkje bij het zusterstadje Mt Maunganui, vernoemd naar de gelijknamige 231 meter hoge "bult". Het is een populaire badplaats met een strand om te surfen en te zonnen en mooie vakantiewoningen. Hier ligt ook een flink cruiseschip aan de ketting. We moeten lachen om het bordje bij de toiletten dat adviseert bij een Tsunami Mt Maunganui te beklimmen ;-)
We volgen de kustroute verder langs de Bay of Plenty. Deze baai van overvloed kreeg zijn naam van kapitein James Cook, omdat hij het gebied erg vruchtbaar vond. Het is dan ook geen verrassing dat we hier heel veel fruitkwekerij aantreffen en dan met name de teelt van kiwi's. De fruitgaarden worden omringd door hoge heggen om de gewassen tegen de wind te beschermen.